Słoma - prasowanie

Nareszcie temat główny naszego domu, czyli słoma w całej okazałości. Żniwa w tym roku wczesne bardzo i to tak bardzo, że najstarsi górale nie pamiętają czegoś takiego. Normalnie wczesne żniwa to przełom lipca i sierpnia, tym razem połowa lipca....

Prasa to Case IH 435D. To zmyślne urządzenie spisało się na medal. Prasowało kostki bardzo mocno i w tempie błyskawicznym. Ogólnie sprasowanych zostało 610 bali (360 ze słomy żytniej, a reszta z pszenicznej). Słomę żytnią pozyskaliśmy z naszego pola, natomiast pozostałą słomę oddali nam nasi sąsiedzi, za co jesteśmy im bardzo wdzięczni:) Całość akcji prasowania zajęła zaledwie 3 godziny.
To była już druga akcja prasowania słomy. W czasie pierwszej sprasowaliśmy 250 bali żytnich, ale prasa, której wtedy użyliśmy nie ściskała kostek tak mocno, jak byśmy chcieli.
Wszystkie bale wylądowały na przechowaniu w stodołach u znajomych i sąsiadów do czasu, kiedy będzie gotowy dach i bez obawy przed deszczem będziemy mogli ruszyć z zabawą w budowę ścian.

fot. Pan jedzie a kostki się tworzą ( w tle nasz dom :)

fot. Prasa Case działa perfecto.

fot. Bo nie rwie sznurków.

fot. I pluje kostkami.

fot. Kolejne pole do zbalowania.

fot. Odwiedził nas Jonny Bravo
ale się opierniczał na maxa (tzn. pomalował ławkę
ale zużył cała puszkę farby, nie mówiąc o innych puszkach)

fot. Załadunek szybki bo deszcz napiera za chwilę.

fot. Kolejny transport.

fot. Kostki są w trzech stodołach (na zdjęciu największa z nich).

fot. 30 minut po zwiezieniu ostatniej kostki spadł deszcz.
(pan w tle nie wiezie naszego transportu).

Konstrukcja ustawiona

fot. Tragarze.

fot. Wciąganie murłaty.

fot. Konstrukcja piękna...

fot. ..czeka na dach.

Szkieletu stawiania ciąg dalszy

Konstrukcja domu pnie się w górę i wypełnia kolejnymi częściami. Pojawiły się belki stropowe, co wizualnie obniżyło dom, a jednocześnie poszerzyło. Sam fundament nie wydawał się duży, ale teraz, gdy są ściany widać, iż dom nie będzie mały.
Pogoda sprzyja, jest idealna temperatura i bezdeszczowo.

fot. Mgła o poranku.

fot. Bez instrukcji obsługi nie idzie tego złożyć.

fot. Kolega w cyrku pracował.


fot. Nazywają go Pudzian.




fot. Ten dom ma przetrwać 200 lat.


fot. A teraz trzeba to zdjąć...


fot. Strażacy dadzą radę :)


fot. Stadion na Euro 2012 prawie gotowy.

Szkielet rośnie

Dzisiaj nastał sądny dzień, kolejny i zapewne nie ostatni. Praca zespołowa z chwilami prawdy i momentami grozy przyniosła efekt w postaci usadowienia na docelowym miejscu mozolnie skręcanych wcześniej ścian. Całość stawiana jest przy pomocy dźwigu, który podnosi poszczególne elementy i przenosi w odpowiednie miejsce. Następnie wszystko pasowane jest przy pomocy zaklęć, młotków, pił i jeszcze raz młotków. Odpukać, póki co, elementy pasują do siebie :)

fot. Kawałek ściany leci do góry.


fot. A teraz próba spasowania.






fot. Nie pasuje? Trzeba dopasować.






fot. Kolejna część ściany trafi na swoje miejsce.




fot. Panowie! Z siłą!






fot. Na koniec dnia efekt jest miodny.

Konstrukcja

Drewniane elementy powoli zaczynają "coś" przypominać. Do tej pory całość czasu pracy zajmowało cięcie, struganie, nacinanie, impregnowanie - etapy czaso i pracochłonne ale nieuniknione. Teraz przyszła pora na skręcanie i pasowanie wszystkich części.

Ale bez obaw - fantastyczna ekipa wie co robi :) Lada dzień konstrukcja pójdzie w górę.

Kilka słów o konstrukcji. Jak widać tworzą ją potężne elementy drewniane, które przenoszą całe obciążenie stropu i dachu na fundament. Kostka słomiana będzie jedynie wypełnieniem ciepło i wiatroszczelnym, ale sama w sobie nie będzie przenosić jakichkolwiek obciążeń. Całość konstrukcji będzie widoczna w środku domu, co w połączeniu z pastelowymi tynkami da miły dla oka efekt.

fot. Powstają zacięcia na tragarzu, robota ręczna...


fot. ...wspomagana mechaniką.

fot. Skręcone ściany czekają na postawienie.

Glina

Glinę przywieźliśmy aż z cegielni mieszczącej się w Dębicy. Oryginalnie miała być z Bieździadki(*), ale kierownik tej cegielni okazał się być osobą nie do końca poważną. W Dębicy sprawę załatwiliśmy szybko i bez problemu, ludzie tam pracujący podeszli do sprawy jak trzeba. Glina, którą mamy to tak zwany "surowy gruz", czyli gliniane produkty przed wypaleniem w piecu, które uległy uszkodzeniu mechanicznemu i idą do ponownego przerobu. Zawiera w sobie domieszkę drobno tłuczonej palonej cegły, ale jest jej bardzo mało, prawie niezauważalnie.

fot. Glina w całej okazałości

Większość materiału jest w formie "twardej", co znacznie ułatwiło transport, ponieważ można było zapakować glinę na ciężarówkę a potem bez problemu ją zrzucić. Została tylko niewielka ilość w formie "masełka" i żeby to zdjąć z paki samochodu trzeba było całkiem sporo się natrudzić. Glina przyczepiała się do łopat, butów, samochodu - miazga.

fot. Sterta gliny czeka na swój dobry czas.

(*) "Przychodzi śmierć po babcię, a babcia do niej - bierz dziadka!" (opowiedziane przez Jurka)

Czasem słońce, czasem deszcz

Pogoda jest okrutna. Ale można było się tego spodziewać, statystycznie lipiec oraz sierpień to w naszym kraju całkiem mokre miesiące. Prace posuwają się do przodu trochę wolniej niż powinny. Pół godziny słońca i praca wre, a następnie pół godziny deszczu i czekanie w namiocie. I tak cały dzień. Plac budowy powoli zamienia się w basen wypełniony błotem.

fot. Błoto okrutne.

fot. Okrutne to mało powiedziane!

Z sympatycznych wieści to m.in. to, iż z miejscowej cegielni udało się wydębić kilka kubików ceglanego gruzu pod wylewki domu. Jutro też powinna pojawić się glina, także z cegielni, ale innej. Ostatnia próba zdobycia gliny (z jeszcze innej cegielni..) prawie zakończyła się rękoczynem.

Aha, cukinia z deszczu się cieszy i ciśnie do góry.

fot. Cukinia.

Śmieci w rzece

Przez nasz teren przepływa sobie rzeczka. Nie jest wielka, ale sympatyczna. Wpada do Wisłoka, który to wpada do Sanu, a ten z kolei do Wisły. Rzeczka w normalnych warunkach płynie ospale, ale gdy jest zła czyli wtedy, gdy napada do niej dużo deszczu, potrafi wylać.
A co można w niej złowić? Przede wszystkim masę śmieci, które ludzie bezmyślnie ciskają, gdzie popadnie. Poniżej mała próbka z krótkiego tylko odcinka oczyszczonej rzeki.